De eerste twee weken

19 november 2016, was het dan eindelijk zo ver! Samen met 3 klasgenoten (Pien, Nicole en Marlie) op naar Gran Canaria. Mijn beste vriendinnetje Ilse ging mee met mijn moeder ons uitzwaaien op vliegveld Eindhoven. Ja dat was zwaar, mama alleen achter laten en ach die Ilse redt zich wel. Emotioneel werd ik pas toen ik mijn moeder een knuffel had gegeven en haar had gezegd dat ze zich niet moet aanstellen want ik ben over 5 maand weer terug.
Kom je door die poortjes en denk je even lekker wat te eten, want eten dat hadden we echt nodig. Bij het betalen kom ik erachter dat me portemonnee niet meer in mijn tas zit. Jaa hoor heeft Merel Raukema wel weer. Snel mama gebeld, en ja hoor hij zat nog in haar tas. ( we hadden inmiddels nog maar een kwartier tot boarding) Mama als een gek terug gereden, ilse springt uit de auto en geeft mij mijn portemonee. Wat een gedoe.

Zit je dan, in het vliegtuig met de 3 meiden waarmee ik dit avontuur zo graag mee aan wilde gaan. Op naar een nieuw avontuur, geen idee waar je komt. Ja, dat is wel mijn ding ben ik achter.

Op het vliegveld aangekomen moet je natuurlijk de koffers gaan halen. Duurt natuurlijk eeuwen voordat die dingen komen maar oke, Mañana Mañana hier. Daar komen de koffers. Het eerste gaat al mis en veroorzaakt een flinke lachbui. Piens koffer is totaal verwoest, en niet meer rol baar (wel te bedenken dat pien haar laptop er ook nog in wilde doen, maar dit gelukkig niet heeft gedaan)
Koffers gepakt en gaan met die bananaan. Staat een Spanjaard klaar met een bordje met onze namen er op, om ons naar het hotel te brengen.

30 minuutjes rijden en we zijn aangekomen bij Gloria Palace in San Agustin. We melden ons bij de receptie en weer maken we kennis met het wel bekende: Mañana Mañana. Het leuke wat er nu nog bij komt is dat ze alleen maar twee van ons hadden verwacht, dus er moest een andere kamer worden klaargemaakt. Weer een uur verder en nog niet avond gegeten. (Geland om 18.00 uur, in onze kamer om 21.00 uur.)

De eerste avond zijn we maar niet uitgegaan want we waren gesloopt. Op naar onze dag vrij.

De eerste nacht was wennen en voor de een makkelijker dan voor de ander.


MAANDAG 21 NOVEMBER

De eerste werkdag, spannenddd!! Nieuwe mensen, collega´s en werk dat ik nog nooit heb gedaan. Het viel gelukkig allemaal mee.
We werden goed geholpen bij de activiteiten die we moesten geven en stonden er zeker niet alleen voor.

Deze maandag was niet alleen de eerste werk dag, nee ook mijn eerste uitgaans dag. We werden mee gevraagd en ja ik dacht; waarom ook niet? Pien, Marlie en Nicole bleven lekker op de kamer.
Was vrij bang dat ze echt een groepje waren, want hé die meiden zitten hier al maanden samen en kom ik er in eens bij. Dit was gelukkig niet het geval. Super gezellige avond en werd er goed bij betrokken.
Iedereen die hier werkt, krijgt blijkbaar een pasje waarmee je gratis drankjes krijgt. Ideaal dus, bespaar je een hoop geld op! Dat was niet alles, Champagne werd ineens op tafel gezet en ook dit was heel normaal. Dikke primaa!

Zelf heb ik in mijn eentje ook nog een avontuur mee gemaakt. Mijn laptop was kapot gegaan, balen! Ik dacht dus slim te zijn en in me eentje even lekker er op uit te gaan naar de Media Markt in Las Palmas. Stap de bus in en zeg dat ik daar heen moet, in mijn gebrekkige spaans. Buschauffeur keek me al een beetje raar aan maakt hij zei oke, en reed door. Moest voorin gaan zitten van hem zodat hij mij kon zeggen dat ik eruit moest. Midden op de snelweg richting Las Palmas stopt hij langs een soort stoep en zegt dat het hier is. Ik kijk naar links en zie een mega shopping centre en ook de Media Markt. Wat bleek nu, ik zat in de verkeerde bus maar die meneer was zo lief mij gewoon daar af te zetten.
Helemaal blij dat ik was loop ik naar de Media Markt, niet bessefende dat die spanjaarden geen woord engels spreken. Dus werd de winkel even op zijn kop gezet en kwam de manager er voor mij aan. Ik die laptop kopen en loop trots naar buiten. In eens bedenk ik me hoe ik thuis ga komen.. ook geen flauw idee. Geen werkende Wi-Fi dus ik bellen naar Nicole en samen zijn we er uit gekomen gelukkig. Kom ik thuis zet ik de laptop aan, is die helemaal in het spaans, van programmering tot het toetsenbord. Maarja, ik heb een laptop.

Nu zijn er twee weken voorbij, nog niet veel gedaan. Dit ook omdat het echt wennen is en wanneer ik vrij ben ook wel ff verlang naar rust. We hebben het echt top met z´n vieren hier en ook de andere meiden zijn echt gezellig!

Ik hou jullie op de hoogte!
Tot snel, liefs en kusjes

Merel